۴۳ ترموپلاست الاستومر و آینده بسته‌بندی: رویکردی سبز
یکی از مهم ترموپلاست الاستومر ترین مسائلی که در تولید قطعات پلاستیکی باید به آن توجه کرد، انعطاف پذیری تولید قطعات است. حدود چهل سال پیش که اثری از TPE نبود، استفاده از لاستیک و PVC را برای ایجاد نرمی و انعطاف در قطعات تولیدی آغاز کردند. در مورد پی وی سی باید به این نکته اشاره کنیم که قیمت بالای آنها باعث می شود فقط برای تولید برخی قطعات خاص مورد استفاده قرار گیرند. علاوه بر این، استفاده از لاستیک دو چالش جدی ایجاد می کند: اول اینکه فرآیند پخت و پز یا حرارت دادن تا حدودی پیچیده است و مشکل دوم عوارض زیست محیطی ناشی از غیرقابل بازیافت لاستیک است. این مشکل محققان را بر آن داشت تا به دنبال جایگزین جدیدی برای تولید قطعات پلاستیکی انعطاف پذیر باشند. به این ترتیب TPE متولد شد و جایگاه ویژه ای در تولید محصولات پلیمری به خود اختصاص داد. یکی از ویژگی های بسیار مهم این مواد این است که هم خاصیت پلاستیکی و هم خاصیت ارتجاعی دارند. ترموپلاست الاستومر این باعث می شود علاوه بر قوی بودن متوسط، انعطاف پذیری بالایی داشته باشند. در فارسی به TPE ماده ترموپلاستیک می گویند. برخلاف مواد ترموپلاستیک، دسته دیگری از مواد به نام ترموست وجود دارد. اگرچه طبقه‌بندی هزینه/عملکرد یک روش رایج برای طبقه‌بندی الاستومرهای گرمانرم است، تنوع قابل‌توجهی بین اعضای این طبقه‌بندی وجود دارد. مقاومت در برابر انبساط در روغن داغ یکی دیگر از معیارهای طبقه بندی مناسب خواص عملکردی این مواد است. شکل 7 مقاومت روغن یک الاستومر ترموپلاست الاستومر ترموپلاستیک را به عنوان تابعی از حداکثر دمای کاربرد آن نشان می دهد. الاستومرهای ترموپلاستیک مانند لاستیک های گرمانرم نرم و الاستیک هستند و از نظر ساختاری می توان آنها را به دو دسته اصلی تقسیم کرد: کوپلیمرهای بلوکی و مخلوط های الاستومری. کوپلیمرهای بلوکی از بخش‌های کریستالی منفرد و نواحی بی‌شکل حاوی زنجیره‌های پلیمری مشابه تشکیل شده‌اند